บนดวงจันทร์ที่ไม่มีใครเป็นเจ้าของ
ผู้เขียน Shirley Jackson
ผู้แปล โสภณา เชาว์วิวัฒน์กุล
แมร์รี่โกราวด์ พับลิชชิ่ง
วรรณกรรมแปลจากชื่อเรื่องต้นฉบับ We Have Always Lived in the Castle ที่เรารู้จักได้เพราะเพจรีวิวหนังสือชื่อดังเพจหนึ่งได้เอามารีวิวไว้ ตอนนั้นพยายามอ่านภาษาอังกฤษแล้วคิดว่าโอเค ไม่รอดแน่เพราะตัวหนังสือยิบๆ เป็นมดเดินเลย ดังนั้นอ่านไปได้ไม่เท่าไรเลยยอมแพ้ แล้วมาเห็นอีกทีในศูนย์จุฬาฯ ก็ยังตกใจว่าไทยเอามาแปลตั้งแต่เมื่อไรกันนะ แถมตั้งชื่อเรื่องไปคนละทางกับชื่อต้นฉบับก็เลยผ่านมาไปบ้าง แต่พอหยิบมาอ่านแล้วก็พบว่าอืม โอเคเลยนะ
เรื่องนี้เล่าถึงแมร์ริแค็ท แบล็ควูด กับพี่สาวคอนสแตนซ์ แบล็ควูด ผู้รอดชีวิตจากเหตุวางยาพิษฆาตกรรมหมู่ในปราสาทของครอบครัวแบล็ควูดเมื่อหกก่อน โดยฆาตกรวางยาเบื่อหนูในอาหารเย็นของวันนั้นเอง นอกจากสองพี่น้องที่รอดชีวิตก็ยังมีอาจูเลียนอีกคนที่ถึงไม่ตายก็เป็นไม้ใกล้ฝั่งเต็มที่
เราชอบสำนวนและวิธีการเล่าเรื่อง อ่านเป็นภาษาไทยแล้วพบว่าโอเคกว่าการพยายามอ่านภาษาอังกฤษ (โทษตัวเองอย่างเดียวอันนี้ ฮ่าๆๆ) อย่างน้อยคนแปลก็ยังคงความดาร์กของสองพี่น้องแบล็ควูดเอาไว้ได้ เรื่องนี้ให้ 8.5/10 เล่มบางๆ แต่ตัวหนังสือแน่นเอี๊ยด เห็นหลายคนบอกว่ามันดาร์กอย่างนั้นอย่างนี้แต่อาจเพราะเป็นคนที่อ่านอะไรที่มันค่อนข้างไม่สมวัยมานานทำให้รู้สึกเฉยๆ ไปบ้าง แต่ก็เทียบมาตรฐานโดยทั่วไปแล้วก็คือสนุกและบรรยายเห็นภาพ นี่คือจุดที่ชอบที่สุด
Best Quote : ฉันนึกถึงชาร์ลส์ ฉันสามารถทำให้เขากลายเป็นแมลงวันและเอาไปหย่อนในใยแมงมุม เฝ้ามองเขาติดอยู่ในนั้น ดิ้นรน และสิ้นหวัง ถูกขังไว้ในร่างของแมลงวันที่ส่งเสียงหึ่งๆ และกำลังจะตาย ฉันจะภาวนาต่อไปเรื่อยๆ จนกว่าเขาจะตายไปจริงๆ ฉันจะมัดเขาไว้กับต้นไม้และปล่อยทิ้งไว้อย่างนั้น จนกว่าร่างของเขาจะเปลี่ยนเป็นลำต้น และมีเปลือกไม้งอกออกมาปิดปาก ฉันจะฝังเขาไว้ในหลุมศพซึ่งเคยเป็นที่หลบภัยของกล่องเหรียญเงินมาตลอดจนกระทั่งเขาปรากฏตัวขึ้น ถ้าเขาอยู่ใต้พื้นดิน ฉันจะเดินย่ำไปมาและกระทืบซ้ำ
Note: คิดว่าถ้าได้อ่านหนังสือเล่มนี้ก่อนเขียนนิยายชื่อ Running Through The Trees ก็คงจะดีมาก เพราะความคิดของนังแมร์ริแค็ทที่ความคิดเพี้ยนๆ เหมือนกันกับยัยชาร์น่าของเราเลย
MALAVITA 